Srednji vijek je dugo razdoblje koje u različitim krajevima različito traje. Sačuvane istarske zidne slike nastajale su od 9. do 16. st. u duhu srednjega vijeka iako to razdoblje kronološki probija njegovu granicu. U 16. st. definitivno se utvrđuje granica između habsburških i venecijanskih posjeda u Istri, međutim, do tada je politička karta Istre bila šarolika. Osim Venecije i Austrije, ovim područjem vladali su Akvilejski patrijarhat, Gorički grofovi, Devinci i drugi sitniji feudalci kojima su u leno osim navedenih vladara posjede davali biskupi čak pet povijesnih biskupija: porečke, pulske, tršćanske, koparske i pićanske. Oni su glavni naručitelji umjetnina u srednjem vijeku, uz lokalnu zajednicu koja je umjetnička djela naručivala najčešće putem bratovština (tadašnjih „udruga građana“ i „sindikata“). Rijetko su nam imenom poznati naručitelji, kao i njihovi umjetnici. Iz tame srednjovjekovne anonimnosti prvi izbija Ognobenus Trivisanus, koji je oslikao crkvu sv. Vincenta u Savičenti. Stotinjak godina kasnije pridružuju mu se Albert iz Konstanza, Vincent i Ivan iz Kastva, Antun iz Padove, Klerigin iz Kopra, Blaž Dubrovčanin, Dominik iz Udina i Orlando iz Venecije. I njihovo podrijetlo oslikava šarolikost umjetničke produkcije istarskog srednjovjekovlja. ////// Srednji vek je dolgo obdobje, ki v različnih krajih različno traja. Ohranjene istrske stenske slike so nastajale v časovnem obdobju od 9. do 16. stoletja. V 16. stoletju je definitivno določena meja med habsburškimi in beneškimi posestmi v Istri, do takrat pa je politični zemljevid Istre bil pisan. Razen Benetk in Avstrije so na tem področju vladali Oglejska patriarhija, Goriški grofje, Devinski gospodje in ostali manjši fevdalci, katerim so v zakup, poleg omenjenih vladarjev, dajali posesti škofje petih zgodovinskih škofij: poreške, puljske, tržaške, koprske in pićanske. Le-ti so glavni naročniki umetnin v srednjem veku poleg lokalne skupnosti, ki je umetniška dela naročala preko bratovščin (tedanjih “združenj meščanov” in “sindikatov”). Redko so naročniki znani po imenu, tako kot sami umetniki. Iz teme srednjeveške anonimnosti se je z imenom prvi pojavil Ognobenus Trivisanus, ki je poslikal cerkev sv. Vincenca v Savičenti. Okoli sto let kasneje so se mu pridružili Albert iz Konstanza, Vincenc in Janez iz Kastva, Anton iz Padove, Klerigin iz Kopra, Blaž Dubrovčanin, Dominik iz Vidma in Orlando iz Benetk. Njihovo poreklo odraža pisanost umetniške produkcije istrskega srednjega veka.